Na de vakantie

Of je nu thuisblijft of op reis gaat, het fijne van een vakantieperiode is dat je je gebruikelijke ritme kunt doorbreken. Geen wekker, geen volle agenda, meer tijd voor vrienden en familie. Soms biedt dat kansen om meer piano te spelen dan gewoonlijk, maar als je onderweg bent kan het juist even helemaal niet.

Gek genoeg mis ik het pianospelen tijdens zo’n vakantie helemaal niet. Er is zoveel afleiding, ik geniet van een andere omgeving en het vele buiten zijn. Hooguit als ik een mooi instrument zie staan in een museum of restaurant gaat het weer een beetje kriebelen.

Zelfs als ik weer thuiskom is er altijd een lichte aarzeling voordat ik weer ga spelen, want: Waarmee te beginnen? Het is verleidelijk om het repertoire op te pakken waar ik vóór de vakantie mee bezig was. Maar dat leidt vaak meteen tot een teleurstelling omdat alles zó stijf en onwennig voelt. Technische oefeningen dan maar? Toonladders en technische etudes om souplesse, snelheid en verfijning weer een beetje op peil te krijgen? Nee, als ik na zo’n tijd weer achter mijn Steinway zit wil ik muzíek maken, hoe houterig dat in het begin vaak ook voelt.

Mijn oplossing is eigenlijk al jaren dezelfde: Ik begin met stukken die ik wel heel mooi vind, maar die niet al te moeilijk zijn, dit jaar waren dat Preludes en Inventies van Bach. Dat wissel ik dan af met een stapeltje nog onbekende muziek dat al maanden klaarligt en waar ik gedurende het schooljaar niet aan toekom.

Dat stapeltje bestaat uit bladmuziek die ik uit nieuwsgierigheid heb aangeschaft, vaak tweedehands, of via via krijg van mensen die het niet meer gebruiken. Op die manier warm ik weer rustig op en leer tegelijkertijd muziek kennen die ik ook in mijn lespraktijk kan gebruiken. Zo ontdekte ik de afgelopen jaren bijvoorbeeld stukken die ik nog niet kende van S. Bortkiewicz (Kindheit, op. 39), G. Karganoff (Miniatures op. 10), J. Turina (8 Miniaturas), L. Zandstra (Pastels Vol. 2), D.H. Coolwijk (Puck, 10 stukken voor 4-mains) en meer. Daar zitten echt pareltjes bij en zo kom ik ook vanzelf weer in de stemming om de lessen te gaan voorbereiden en ben ik precies op tijd weer klaar voor het nieuwe seizoen.

Leerlingen reageren heel wisselend op een vakantieperiode. Voor de eerste les na de zomervakantie hoeven ze nooit iets nieuws voor te bereiden, maar ik vraag ze wel altijd om na de zomer tenminste 1 lievelingsstuk te laten horen. Meestal komen ze dan met het stuk dat ze tijdens de laatste voorspeelavond hebben gespeeld. Sommigen vallen terug op stukjes die ze máánden daarvoor gespeeld hebben. Ik vind dat prima, het gaat er juist om om op een ontspannen manier het pianospelen weer op te pakken, en het herhalen van niet te moeilijk repertoire zorgt voor een steeds soepeler speeltechniek. Anderen struinen het internet af op zoek naar bladmuziek die ze kennen van bijvoorbeeld een serie of game en storten zich op de (vaak ontzettend slechte) arrangementen daarvan. Hoewel deze stukken vaak te lastig zijn om helemaal af te werken, ze leren er wel veel van en maken, gemotiveerd als ze zijn om muziek die ze kennen te leren spelen, vaak weer een sprong in hun ontwikkeling.

Op welke manier dan ook, het is fijn om weer fris aan een nieuw seizoen te kunnen beginnen! Ik heb veel zin in dit nieuwe schooljaar. De vleugel is gestemd, de lessen vinden weer gewoon op locatie plaats en met een beetje geluk kunnen we dit jaar ook weer toewerken naar voorspeelavonden en graadexamens en ons laten inspireren door concerten te bezoeken. Graag tot snel!